EFSAD | Eskişehir Fotoğraf Sanatı Derneği
EFSAD’ın 14 Ekim 2022 Cuma günü konuğu Mehmet Baysan olacak. Etkinlik, saat 19:00‘da Özdilek Sanat Merkezinde gerçekleşecek.
Mehmet Baysan
2003 yılında EFSAD’da aldığı eğitimle önce kart baskı, sonrada dia çekerek fotoğrafa başladı. EFSAD üyeliğinin ardından Yönetim kurulunda yer alıp, bir çok proje, gezi, fotoğraf haftasında aktif olarak çalışmıştır. Dijital fotoğrafa geçişle eğitim seminerlerinde görev almaya başladı. Çalıştığı yer olan TEI’de TEI Fotoğraf kulübü, Hisarlar Fotoğraf Kulübü, Eczacıbaşı Fotoğraf Kulübü oluşumlarında yer aldı. 2014-2016 yılları arasında EFSAD Yönetim Kurulu Başkanlığını yürüttü. 2014 yılında Anadolu Üniversitesi İletişim Fakültesi ile yapılan “Göç Okulu” projesi ile Birleşmiş Milletler Nüfus Fonundan Teşekkür belgesi alınması, EFSAD 20. Yıl albümü, 2014 yılı Almanağı, EFSAD’a kazanılan değerler arasındadır. 2016 yılında Sille Sanat Sarayına üye olup, Hem EFSAD’da hem Sille Sanat Sarayında ortak projelere katılmaktadır. EFSAD’ın Ulusal ve Uluslararası sergilerinde fotoğrafları ile katılmıştır. Ulusal fotoğraf yarışmalarında ödüller kazanmıştır. Still Life ve Stüdyo ışık ile yapılan çalışmalar özellikle tercih ettiği fotoğraf türüdür.
Sonu tatlı bir hikaye: Şeker
Cumhuriyetimizin ilk yıllarında Atatük’ün teşviki ile kurulan Eskişehir ŞekerFabrikası; bölgede bir çok çiftçiye, nakliyeciye, çalışana ekmek kapısıdır. 1933 yılının Şubat ayın da temelleri atılmış ve 10 ay gibi kısa bir sürede, Kasım ayında imalata başlamıştır. Aynı şekerpancarı gibi. Şubat, mart aylarında toprağa atılan şeker pancarı tohumu; ekim, kasım aylarında şeker fabrikasına gelir ve yiyeceklerimizi tatlandıran şeker formuna dönüşür. Bende bu süreci fotoğraflamaya çalıştım.
Sirk
Çocukken TRT ekranlarında Pazar günleri yabancı ülkelerdeki sirklerin gösterileri izlerdik. Siyah beyaz. Hayal gücümüzle renklendirirdik. Şehrimize gelen “Türkiye Sirki” ne kızımı götürdüğümde ne kadar şanslı olduğunu düşündüm. Eğlenme şekillerinin çoğunun dijitale döndüğü günümüzde, çocukluk günlerimde dijital olan bir eğlencenin canlısına ulaşabilmek bence çok güzel . Ben de kendi şansıma güvenip onları ve hayatlarını fotoğraflamak istediğimi söylediğimde hiç duraksamadan kabul ettiler. Bir çoğu yabancı, Ortak lisanımız yok. Yaşam alanlarını fotoğraflamamı sağlayan ne oldu biliyor musunuz ? Dünyanın ortak lisanı “fotoğraf”. Gösteriler sırasında çektiğim fotoğrafları karta bastırıp götürdüm. Bana hiç yüz vermeyen Palyaço ailesi bile kapılarını açtı, hazırlanmalarını fotoğraflama izin verdi. Çocuklara ve büyüklere en az iki saat mutluluk ve heyecan veriyorlar. Ama o iki saatin arkasındaki emeği, sahne arkasına geçince görüyorsunuz. Kendi çocukları şehir şehir karavanlarda yaşıyor, gösteri aralarında onların karınlarını doyuruyorlar. Bence sizde çocukluğunuza dönmek için kendinize bir şans verin.
